خانم لوییز هی در کتاب شفای درون، جمله‌ای داره که: «گاه آن‌چه مصیبتی بزرگ به نظر می‌رسد، به بزرگ‌ترین خیر و صلاح زندگی‌مان تبدیل می‌شود.»

با دیدن این جمله، آیه 216 سوره بقره در ذهنم تداعی شد. آن‌جا که خداوند می‌فرماید: «عَسى‏ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَ عَسى‏ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ؛ چه بسا چيزى را خوش نداشته باشيد، حال آنكه خير شما در آن است و يا چيزى را دوست داشته باشيد، حال آنكه شر شما در آن است و خدا مى‏‌داند، و شما نمى‏‌دانيد.»

راستی که چه اتفاق‌هایی در زندگی‌مان رخ می‌دهد و ما ناشکری می‌کنیم. به زمین و زمان ناسزا می‌گوییم.

تکرار می‌کنیم که چرا من؟ چرا این اتفاق برای من افتاد؟ مگر من چه کار بدی کرده بودم؟

گاهی از خدا هم طلبکار می‌شویم و کفر می‌گوییم. ولی بعدها متوجه می‌شویم که این اتفاقی که به نظرمان شر و بد بود، مصیبت و بلا بود، گرفتاری و آفت بود، رنج و سختی بود، فاجعه بود، گرفتاری و نکبت بود، عزا و ماتم بود… خیر و صلاحمان در آن بوده. برایمان نعمت و برکت، رحمت و سعادت به همراه داشته. اگر این اتفاق نمی‌افتاد ممکن بود اتفاق بدتری بیفتد.

کاش همیشه از خداوند خیر و سعادت بخواهیم و راضی باشیم به رضای خدا.

 

 آیه

موضوعات: تغییر عادت
[پنجشنبه 1402-09-16] [ 09:13:00 ب.ظ ]