«قسم به قلم و آنچه نوشته می‌شود؛ ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ»
منظور از «قلم»، هر قلمی(ابزار نوشتن) و«ما يسطرون» هر آنچه با قلم نوشته مىشود (محصول قلم) است.
«قلم و نوشته»، سرچشمه پيدايش تمدن‌هاى انسانى، پيشرفت و تكامل علوم، بيدارى انديشهها، خاستگاه آگاهى بشر، پاسدار دانش‌ها و تجربيات و پل ارتباطى گذشتگان و آيندگان در سراسر گیتی است.
گردش نيش قلم بر صفحه، سرنوشت آدمیان را رقم مىزند. تا آنجا كه دوران زندگى انسان را به دو دوره قبل و بعد از تاریخ تقسيم مىكند.
دوران تاريخ بشر از زمانى شروع مىشود كه آدمیزاد دست به قلم برد و خط اختراع کرد و توانست چيزى از زندگى خود را نگاشته و براى آيندگان به‌يادگار گذارد.
به وسيله قلم و نوشتن مىتوان هر حادثهاى را كه در پس پرده مرور زمان و بُعد مكان قرار گرفته، نزد خود حاضر ساخت. رویدادهای دور از چشم و معانى نهفته در درون دل‌ها را ضبط كرد.
گویی قلم و نوشته، همه متفكران در طول تاريخ را در يك كتابخانه بزرگ جمع مىکند.
ر.ک. ترجمه تفسير الميزان، ج19،ص 616؛ تفسير نمونه، ج24، ص371.
خدا را سپاس بی‌کران؛ به خاطر وجود لوح و قلم.
به خاطر وجود کتاب‌ها.
وگرنه در سختی‌ها و تنگناهای زندگی، وقتی آدم‌ها باعث رنجشم می‌شوند،
وقتی به من گزند می‌رسانند،
به چه چیزی پناه ببرم؟
«…در نعمت‌هایی که خداوند به انسان ارزانی داشته است بیندیش …از جمله این نعمت‌ها نویسندگی است که اخبار گذشتگان را به بازماندگان و از بازماندگان به آیندگان می‌رساند. به سبب نوشتن است که دانش‌ها و آداب و جز آن‌ها در کتاب‌ها جاویدان می‌ماند.» 📚بحار الانوار ج۶۰؛ص۲۵۷ ✍️ امام صادق علیه‌السلام #روایت_نویسی
